Over perspectieven en overtuigingen
“Kijk nu toch eens mama, dit is een foute appel!” sprak zoonlief mij aan, al wijzend naar een exemplaar op het keukenaanrecht. Datzelfde exemplaar als op de foto hierboven. Deze uitspraak trok meteen mijn aandacht. Hoe kan een appel nu in godsnaam fout zijn? Wat kan daar fout aan zijn? En zoonlief ging verder: “Je moet eens kijken: die staat helemaal scheef, kan met moeite blijven staan.” Oké, toegegeven, zoonlief moest enige moeite doen om hem te laten staan, niet te laten wegrollen. En hij vervolgde: “Dat steeltje staat op de verkeerde plaats. En die appel is toch echt wel te dik aan de ene kant en te dun aan de andere kant…” Ik schrok. Hadden we het hier eigenlijk nog over diezelfde appel? Ik zag iets helemaal anders: een blinkende en blozende appel, uitnodigend om op te eten en ja, de proef op de som: hij smaakte voortreffelijk (en gewoon naar wat ik verwacht van een sappige appel!). En wat volgde was een uiterst boeiend gesprekje over perspectief en overtuiging.
Wat me zo raakte en zelfs van slag bracht is hoe een kind soms enkel nog focust op het negatieve, op de minpuntjes, op de ‘fouten’ (als het al fouten zijn!). Hoe iemand zijn perspectief anders – of zelfs tegenovergesteld – is dan hoe ik naar de dingen kijk. Hoe het wel lijkt alsof zoonlief hier door een ‘rode’ en ik door een ‘groene’ bril naar diezelfde appel kijk.
En niet alleen zoonlief kan daar (soms) onder lijden. Ik zie hier vaak kinderen die bij zichzelf alleen dat ene foutje opmerken en al die juiste of goede dingen helaas niet (meer) zien. Of kinderen die zo boos kunnen worden als die ene potloodstreep nét niet op de juiste plaats staat en in hun ogen het hele werk verprutst. Of kinderen die een waanzinnig verhaal in hun hoofd hebben, maar er niet in slagen om dit perfect op papier te tekenen of te schrijven en er dan gewoonweg niet (meer) aan beginnen om toch maar niks fout te tekenen of te schrijven. Herkenbaar?
Dit kan heel frustrerend zijn voor jou als ouder. Weet dat ook jij – ook al voelt het niet zo – mee het verschil kan maken. Wat kan jij dan nóg meer doen? Maak het positieve voor jouw kind zichtbaar, élke keer en élke dag opnieuw. Ook al lijkt de moed je in de schoenen te zinken, geef niet op en hou vol. Het gaat hier bij jouw kind om een vaste overtuiging en laat nu net overtuigingen wél veranderbaar en trainbaar zijn! Durf veelvuldig te tonen hoe je kan leren uit een foutje of hoe je dit kan rechtzetten. En vooral: laat hen zien dat fouten leerkansen zijn en dat ook jij fouten maakt en hoe jij hier op een positieve manier mee aan de slag gaat. Is dit makkelijk? Nee! Is dit de moeite waard? Ja! Veel succes en ook hier geldt: fouten maken mag! 🍎
PS: Mocht je na het lezen van deze post voelen dat je hier met jouw kind echt tegenaan loopt en het tij zelf niet gekeerd krijgt, stuur me een mailtje (tinneke@maunaloa.be) en we spreken elkaar snel.
