En de waarde van ontwikkelingsgelijken
De bijeenkomsten voor kleuters en lagere schoolkinderen in het groeitraject draait om uitdagingen leren aangaan, leren omgaan met fouten, leren doorzetten ook én vooral als het moeilijk is, gefocust leren werken. En hier geef ik kinderen taal en tools voor. En dat is nog niet alles! Het is zo mooi om te mogen voelen en zien wat de groep voor elk kind betekent. Eén van de grote voordelen van de groep is het sociale aspect: de ontmoeting met andere (hoog)begaafde kinderen en dit doet hen écht deugd.
Vaak kloppen ouders bij mij aan met de boodschap dat hun kind aansluiting bij andere kinderen mist. Op sociaal vlak loopt het bijvoorbeeld op school niet (zo) vlot. Hun kind voelt zich alleen, lijkt weinig te connecteren met andere kinderen. Of soms hoor ik wel eens dat hun kind wel graag gezien wordt door veel kinderen maar hun kind zelf beschouwt geen van deze kinderen uit de klas een ‘echte vriend’.
Hoe komt dat nu eigenlijk? En waarom lijken die sociale contacten toch zo moeilijk voor deze hoogbegaafde kinderen? Hoogbegaafde kinderen ontwikkelen anders dan hun leeftijdsgenoten. Zo gebruiken ze al veelal een rijkere taal die niet (altijd) wordt begrepen door hun leeftijdsgenoten – en dit kan zich al manifesteren vanaf de kleuterschool. Daarmee samenhangend merk ik dat deze kinderen sneller denken, op een complexer niveau. Ook dit kan dan weer leiden tot situaties van miscommunicatie en frustratie, bij beide partijen. Ten tweede stellen we vast dat hoogbegaafde kinderen er wel eens andere interesses op nahouden dan hun leeftijdsgenoten. Ze kunnen diep duiken in bepaalde thema’s waar leeftijdsgenoten totaal geen interesse in hebben. Of ze stellen honderden vragen waar hun leeftijdsgenoten geen boodschap aan hebben en simpelweg op afhaken. Dat maakt echte verbinding moeilijk. Ten derde ontwikkelen hun spel en hun verwachtingen ten aanzien van vriendschappen zich vaak sneller, wat samen spelen met leeftijdsgenoten lastig maakt. Ze botsen tijdens het samen spelen of verwachten gewoon al meer loyaliteit in een vriendschap dan wat leeftijdsgenoten hen kunnen bieden. En zo gebeurt het vaak dat hoogbegaafde kinderen moeilijk of zelfs geen aansluiting vinden bij hun leeftijdsgenoten. Dit betekent niet dat deze kinderen sociaal onhandig zijn of nog niet sociaal vaardig. Dit betekent wel dat zij zich anders kunnen voelen en daardoor alleen.
En hiermee moet je aan de slag. Het is belangrijk dat alle kinderen – ook hoogbegaafde kinderen – aansluiting ervaren bij andere kinderen. Zo is contact met andere hoogbegaafde kinderen – of ontwikkelingsgelijken of peers zoals we dat wel eens noemen – waardevol én essentieel. Ze kunnen ervaren dat er nóg kinderen zijn die anders denken net zoals zij en dat ze helemaal niet zo alleen of anders zijn. Dat er nog kinderen zijn met vele vragen en ‘andere’ interesses uitdiepen. Dat er kinderen zijn die hen wel begrijpen als ze een exposé geven over de walvispopulatie, of over optische illusies of aardplaten.
En dat mocht ik tijdens de feedbackgesprekken meermaals van ouders ontvangen. Hoe waardevol het is dat hun kind andere snelle denkers kan ontmoeten, voor één keertje zich niet anders voelt, gewoon helemaal zichzelf kan en mag zijn, met al z’n vragen er helemaal mag zijn en zijn plekje echt vindt. Gewoon erbij horen en samen mogen doordenken en diep duiken in een topic. En óók dat is de waarde van het groeitraject. En ook dat geeft me enorm veel voldoening en wijst nogmaals op het belang van contact met ontwikkelingsgelijken.
