Over de herfst, de es van onze buren en perspectief
Deze tekening heeft zoonlief recent getekend. Het is zijn weergave van de boom van één van onze buren; een rijzige, stoere es. Net zoals vele loofbomen in de herfst, begint ook dit exemplaar geel, oranje en rood te kleuren en z’n bladeren te verliezen, elke dag een beetje meer. Maar deze es is nét wat anders dan de meeste van z’n soortgenoten. De ene helft is nu helemaal kaal, de andere helft staat nog mooi in blad. Een opvallend zicht vanuit mijn keuken, dat me doet denken aan heel wat hoogbegaafde kinderen en dat ik ook bij momenten hier thuis ook aan de levende lijven heb ervaren.
De es van onze buren heeft twee totaal verschillende kanten. Het hangt er maar vanaf vanuit welk perspectief je hem bekijkt, wat je ziet en wat je daar dan mee doet. De ene helft geeft een doodse aanblik, een dorre boom, zonder al te veel leven in. En ja, dat heb ik hier vroeger ook mogen ervaren: een hoogbegaafd kind dat geen zin meer had in school, die school altijd saai vond en die saaiheid niet meer kon verdragen, die z’n klasgenoten stom vond en de juf erbij, die gewoonweg niet meer naar school wilde, altijd gezeur en gedoe om naar school te vertrekken…Als ie dan eindelijk op school was afgezet, was ik al leeggezogen. Dan op’t werk even proberen alles te vergeten om vervolgens de avondspits thuis aan te vatten…. met opnieuw veel gedoe. Gezeur voor huiswerk en taken, frustraties afreagerend op broer- of zuslief en ja, ook op mij!
Niet iets wat maandenlang kan blijven duren, dus je vraagt een gesprek op school aan of wacht het oudercontact af. En tijdens het gesprek met de leerkracht kreeg ik daar een beschrijving van mijn kind, net zoals een mooie boom helemaal in blad. Een kind dat blij is, goed meewerkt, fijn speelt, wil helpen, het antwoord kent op de vragen van de juf. En daar sta je dan…. Jij ziet die kale helft van de boom, de leerkracht ziet die bloeiende helft van de boom.
Je hoogbegaafde kind gedraagt zich – thuis en op school – helemaal anders. Je kind laat thuis een hele andere kant zien, voelt zich daar veilig en durft helemaal zichzelf te zijn (inclusief zich af te reageren voor alle spanningen en stress die opgebouwd werden doorheen de dag). Je kind probeert op school in de pas te lopen, niet op te vallen, zich aan te passen aan wat de leerkracht wil. En dat vraagt zoveel energie.
Wat doe je dan? Probeer samen die boom in zijn totaliteit te bekijken! Probeer echt en oprecht naar elkaar te luisteren. Luister naar hoe de leerkracht jouw kind beschrijft; en ga er maar vanuit dat dit klopt! En beschrijf zelf, liefst met concrete voorbeelden, hoe jouw kind zich thuis gedraagt en wat ie thuis vertelt en laat zien. Soms zelfs met beeldmateriaal (tekeningen, een filmpje) erbij! Probeer samen jouw kind in zijn geheel te bekijken, in de verschillende contexten.
Dat is het startpunt voor verandering. Net zoals de es alle bladeren zal verliezen om er dan weer nieuwe te krijgen, zo hoeft jouw kind niet altijd twee totaal verschillende kanten te hebben. Vanuit een echt en oprecht gesprek, kan je samen kijken wat er nodig is voor jouw kind, zowel thuis als op school. Zodat jouw kind op termijn weer kan groeien en bloeien en niet langer gespleten moet rondlopen.
Is dit voor jou herkenbaar? Heb je nog vragen of wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Stuur me even een mailtje op tinneke@maunaloa.be, ik antwoord met veel plezier!
BOEKENTIP
Luce straalt weer
Vuurvliegje Luce geeft licht als ze enthousiast is. Na de schoolvakantie straalt ze en heeft ze veel zin om nieuwe dingen te leren. Maar na een tijdje schijnt haar lichtje steeds minder fel. School vindt ze saai en ze wil niet meer gaan. Lukt het Luce om toch weer te gaan stralen? Een prentenboek van Josina Intrabartolo & Janneke van Olphen voor kinderen vanaf 3 à 4 jaar.
Wil je graag een stukje uit het boek bekijken? Dat kan HIER!
