De paasvakantie zit er op. Al twee trimester op school achter de rug en nog één te gaan.
Uit de poll op mijn social media (ja, hier zit een afwijking op!) gaven 4 op 5 ouders aan dat hun kind géén zin had om terug naar school te gaan. En dat zie ik hier in mijn praktijk ook wel terugkeren. Is het bij jou thuis een JA! of OEI, de school is terug begonnen?
Het tweede trimester van het groeitraject – waarbij kinderen in kleine groep tijdens de schooluren een extra uitdagend aanbod krijgen – zit er alweer op en de gesprekken met ouders zijn volop in gang. Tijd om samen stil te staan bij de sterktes en het groeiproces van elk kind. En voor mij wederom een tijd om te voelen en te beseffen hoe waardevol de groep voor deze kinderen is.
Regelmatig hoor en ervaar ik dat (hoog)begaafde kinderen boeiend maar soms ook echt vermoeiend kunnen zijn. Eén van de redenen is bij heel wat van deze snelle denkers hun niet aflatende stroom aan vragen.
Wie kent haar niet, Camille Dhont? Rijzende – of mag ik al zeggen gevestigde? – ster aan het firmament?
MAUNA LOA, oftewel ‘lange berg’ in het Hawaïaans, is dé grootste vulkaan op aarde. Hij is nog steeds actief en barstte sinds 38 jaar nog eens uit.
Dit ben ik, heerlijk genietend van een wandeling tijdens de herfstvakantie. Even mijn hoofd leegmaken, genieten van de natuur om me heen.
“Kijk nu toch eens mama, dit is een foute appel!” sprak zoonlief mij aan, al wijzend naar een exemplaar op het keukenaanrecht. Datzelfde exemplaar als op de foto hierboven.
“Hij krijgt uitdaging, maar hij wil het niet”, is een uitspraak die hier meermaals weerklinkt. Zowel ouders als leerkrachten lopen hier wel eens tegenaan.
Deze tekening heeft zoonlief recent getekend. Het is zijn weergave van de boom van één van onze buren; een rijzige, stoere es.
Fouten maken mag… of nee, fouten maken MOET. Leren en fouten maken horen onlosmakelijk bij elkaar.